درس دوم!

سلام مَهدی عزیزم. اومدم بریم سراغ درس دوم زندگی. تنهایی!

یادت باشه عزیز مامان که ماها تو این دنیا، عین یه عده آدم ولو شده ی شناور روی سطح یه اقیانوس مواج بزرگ و پهناوریم. شاید گاهی کنار هم قرار بگیریم و به هم روحیه بدیم، شاید گاهی یه تخته پاره بهمون بدن که به کمکش شناور موندن رو برامون آسون تر کنه، اما هرکدوم مون وسط این اقیانوس بی انتها تنهاییم و تا وقتی تو این دنیا هستیم پامون رو هیچ جای محکمی قرار نمی گیره. تنهایی در ذات انسانه و با خانواده و دوست و رفیق و کار و سرگرمی و ازدواج حل نمیشه. البته اینا مسکّن های خوبی ان. ولی هیچ کدوم نمی تونن تنهایی عمیق انسان رو کامل برطرف کنن. هیچ کدوم نمی تونن به جای ما، امتحان ها و رنج های ذنیا رو متحمل بشن. هر کس امتحانای خودشو داره.

بعضی ها اینقد دور و برشون شلوغه که یادشون میره چقد تنهان. آرامش ندارن ولی نمی دونن چرا ندارن. خلائی دارن که نه خانواده نه ثروت نه شهرت نه علم و نه هیچ چیز دیگه نمی تونه پرش کنه. اونایی هم که دور و برشون خلوته و می فهمن چقد تنهان، فک می کنن فقط خودشون تنهان و به حال بقیه حسرت می خورن.

مهدی خوبم. تنهایی بخش جدانشدنی از این دنیاست. یکی از خواص این دنیاست. انسان ذاتا تنهاست. هیچ چیزی حتی بهترین رفیق، حتی بهترین همسر دنیا، هیچ چیزی نمی تونه این تنهایی تو پر کنه. مبادا خودتو فریب بدی. شاید بعضی وقتا سرت گرم باشه و یادت بره که تنهایی. اما زمان های زیادی رو در زندگی تجربه خواهی کرد که از تنهایی ت رنج عمیقی می بری. حرف های زیادی تو دلت شکل خواهد گرفت که هیچ کسیو نداری بهش بگی. حواست باشه شاکی نشی. فک نکنی این فقط مشکل توهه ها.

وقتی خدای مهربان داشت ما رو می آفرید، این تنهایی رو در وجود ما قرار داد و ما رو به همراه اون، به این دنیا فرستاد. و بهمون گفت که این تنهایی ت فقط و فقط با من پر میشه بنده ی من. الا بذکر الله تطمئن القلوب»

خوش به حال اونایی که خیلی زود خدا رو شناختن و باهاش انس گرفتن. این ها تو همین دنیا به آرامش ابدی می رسن. این ها با همه ی آدم ها می جوشن و با شادی زیاد زندگی می کنن، با نشاط و با قدرت کار و تلاش می کنن و به بقیه کمک می کنن، ولی به هیچ چیز و هیچ کس دل نمی بندن. چون می دونن که فقط با خدا دلشون آرام میشه. فقط خدا مرهم تنهایی ذاتی شونه اینا خیلی سبکن. سبک تر از پر.

اگه می خوای تنها نباشی، زودتر خدا رو پیدا کن عزیز دل مامان.

فقط خداست که تنهایی ذاتی تو رو پر خواهد کرد.

فقط خداست که از دل این اقیانوس وحشتناک تو رو به ساحل امن می رسونه.

فقط خدا.

دوستت دارم. مامان!